Ἡ σύναξις τῶν ἐκ Θεσσαλιώτιδος Ἁγίων
Ἡ Σύναξις πάντων τῶν ἐν τοῖς ὁρίοις τοῦ Νομοῦ Καρδίτσης διαλαμψάντων ἁγίων, ἑορτάζεται την Κυριακήν μετά την Ὕψωσιν τοῦ Τιμίου Σταυροῦ.
Ἡ Σύναξις πάντων τῶν ἐν τοῖς ὁρίοις τοῦ Νομοῦ Καρδίτσης διαλαμψάντων ἁγίων, ἑορτάζεται την Κυριακήν μετά την Ὕψωσιν τοῦ Τιμίου Σταυροῦ.
Ὁ Ἅγιος Σεραφεὶμ γεννήθηκε στὴν Πεζούλα περὶ τὰ μέσα τοῦ 16ου αἰ. ἀπὸ γονεῖς εὐσεβεῖς καὶ ἐνάρετους, τὸν Σωφρόνιο καὶ τὴ Μαρία. Ἀπὸ μικρὸ παιδὶ διακρίνονταν γιὰ τὸν καλό του χαρακτήρα, τὴν ἀγάπη του πρὸς τὴν Ἐκκλησία, τὶς φιλομοναχικές του τάσεις, γι’ αὐτὸ καὶ πῆγε νὰ μονάσει πολὺ νωρὶς στὴν Ἱ. Μονὴ τῆς Κυρίας Θεοτόκου τῆς Κρυερᾶς Πηγῆς, τῆς σημερινῆς Κορώνας.
Ὁ Ἅγιος Ἀρσένιος (κατὰ κόσμον Ἀπόστολος) γεννήθηκε στὸ χωριὸ Καλογραιανὰ Καρδίτσης τὸ 1550. Γονεῖς του ἦσαν ὁ Ἱερεὺς Θεόδωρος καὶ ἡ Χρυσάφη (ἡ μετέπειτα μοναχὴ Χριστοδούλη, ἀνεψιὰ τοῦ Ἁγ. Βησσαρίωνος Β΄ Λαρίσης). Ὑπήρξε γόνος Λευϊτικῆς οἰκογενείας, ποὺ ἀνέδειξε Ἀρχιερεῖς, Ἱερεῖς καὶ Μοναχούς.
Ο Ἅγιος Παρθένιος γεννήθηκε στὸ χωριὸ Βατσουνιὰ τοῦ νομοῦ Καρδίτσας στὶς ἀρχὲς τοῦ 18ου αἰ. καὶ σ' αὐτὴν τὴν περιοχὴ πέρασε τὰ πρῶτα χρόνια τῆς ζωῆς του. Οἱ γονεῖς τοῦ Ἁγίου ἦταν ἁπλοὶ καὶ ταπεινοὶ ἄνθρωποι ἔχοντας ἀγάπη καὶ σεβασμὸ πρὸς τὸν Θεό. Ἔτσι μεγάλωσαν καὶ τὸν γιό τους μαθαίνοντας σ' αὐτὸν συγχρόνως τὴν καλλιέργεια τῆς γῆς καὶ τὴν φροντίδα τῶν ζώων.
Στοὺς μεγάλους ἀθλητὰς τῆς πίστεως συγκαταλέγεται καὶ ὁ ὁσιομάρτυς Νικόλαος ὁ Νέος, ποὺ περάτωσε τὸν ἀγῶνα του μὲ μαρτύριο στὰ Βούνενα τῆς Θεσσαλίας. Ὁ θαυμαστὸς αὐτὸς ἀθηλητὴς καταγόταν ἀπὸ τὰ μέρη τῆς Ἀνατολῆς. Εἶναι ἄγνωστος ὁ ἀκριβὴς τόπος τῆς γεννήσεώς του· τὸ πιθανότερο εἶναι ὅτι ὁ Ἅγιός μας ἦτανλουλούδι τῆς ἁγιασμένης γῆς τῆς Μικρᾶς Ἀσίας.
Ὁ Ἅγιος Δαμιανὸς γεννήθηκε στὸ χωριὸ Μυρίχοβο Καρδίτσας (σημερινὴ Ἁγία Τριάδα) ἀπὸ εὐσεβεῖς γονεῖς, τὸ 1510 περίπου καὶ ἀπὸ τὴν νεαρή του ἡλικία ἀκόμη ἀγάπησε τὴν μοναστικὴ πολιτεία καὶ θέλησε νὰ ἐνδυθεῖ μὲ τὸ ἀγγελικὸ σχῆμα τοῦ Μοναχοῦ. Ἔτσι ἄφησε τὴν ἰδιαίτερη πατρίδα του καὶ μετέβη στὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ συγκεκριμένα στὴν Ἱερὰ Μονὴ Φιλοθέου ὅπου ἔγινε μοναχός.
Στὰ ζοφερὰ χρόνια τῆς τουρκοκρατίας, ὅπως εἶναι γνωστὸ ἀπὸ τὴν ἱστορία, μαρτύρησαν χιλιάδες χριστιανοί. Ἕνας, λοιπόν, ἀπ’ αὐτούς, εἶναι καὶ ὁ ἅγιος νεομάρτυρας τῆς θεσσαλικῆς Καππούας ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ, ὁ ὁποῖος, προτοῦ βαπτισθεῖ καὶ ἐνταχθεῖ στοὺς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας μας, ἦταν μουσουλμάνος, γιὸς Τούρκου ἀξιωματούχου τῆς περιοχῆς μας.
Ὁ Ὅσιος πατὴρ ἡμῶν Διονύσιος εἶναι ἕνα λαμπερὸ ἀστέρι, ἀπὸ ἐκεῖνα ποὺ λάμπουν στὸ νοητὸ στερέωμα τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ μὲ τὴν θεϊκή του λαμπρότητα καταυγάζουν τὰ σκότη τῆς γήινης ζωῆς μας.
Ὑπήρξε μιὰ μεγάλη καὶ ὑπέροχη ἀσκητικὴ φυσιογνωμία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, κατὰ πάντα ἐφάμιλλος καὶ ἰσοστάσιος τῶν μεγάλων καὶ θεοφόρων Πατέρων «τῶν ἐν ἀσκήσει λαμψάντων».
Ὁ ὅσιος Ἀκάκιος γεννήθηκε στὰ 1630 στὸ χωριὸ Γόλιτζα (σημερινὸ Ἅγιο Ἀκάκιο) τοῦ Νομοῦ Καρδίτσας ἀπὸ εὐσεβεῖς γονεῖς. Τὸ κοσμικὸ ὄνομα τοῦ ἁγίου ἦταν Ἀναστάσιος. Στὰ 23 του χρόνια ποθῶντας τὴ μοναχικὴ ζωῆ ἐγκαταλείπει τὴ γενέτειρά του καὶ κείρεται μοναχὸς στὴν Ἱερὰ Μονὴ ἁγίας Τριάδος Σουρβιᾶς ποὺ βρίσκεται στὴ Μακρινίτσα Πηλίου.