πέναντι ἀπὸ τὸ κεντρικὸ συνοικισμὸ Βραγκιανῶν τῆς Ἀργιθέας, στὴν πλαγιὰ τοῦ βουνοῦ «Μιρμιτζάλα» βρίσκεται τὸ μοναστήρι τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτήρος. Ἰδρύθηκε στὶς 11 Ἰουλίου 1655 ἀπὸ τὸν ἱερομόναχο Παρθένιο, ὅπως ἀναφέρεται σὲ μιὰ ἐπιγραφὴ πάνω ἀπὸ τὴν εἴσοδο τοῦ κυρίως ναοῦ.
Ὁ ναὸς εἶναι μικρός, σὲ σχήμα σταυροῦ, ἄνευ τρούλου, ἔχοντας μέσα ξυλόγλυπτο τέμπλο πολὺ μεγάλης ἀξίας. Ὁ νάρθηκας προστέθηκε τὸ 1797.
Τὸ μοναστήρι ἔπαιξε ἔνα σπουδαῖο ρόλο στὴ νεότερη ἑλληνικὴ ἱστορία διότι πολλοὶ ἀπὸ τοὺς ἀγωνιστὲς τοῦ 1821 (Καραϊσκάκης, Κατσαντώνης, οἱ Μπουκουβαλαίοι) ἔβρισκαν καταφύγιο ἐκεῖ καὶ τὸ εἴχαν σὰν κέντρο ἐφοδιασμοῦ στὸν ἀγώνα τους. Ἐπίσης πολλὲς οἰκογένειες ποὺ δὲν ἄντεχαν τὸν τούρκικο ζυγὸ ἔλαβαν ἄδεια νὰ κατοικήσουν κοντὰ στὸ μοναστήρι. Ἔτσι συγκροτήθηκε ὁ συνοικισμὸς Γρυμπιανά. Στὶς 18 Δεκεμβρίου 1862 ἀσεβεῖς προδότες ἀπὸ τὰ Βραγκιανὰ ὁδήγησαν 17 Τουρκαλβανοὺς ἀπὸ τὴν Ἄρτα νὰ λεηλατήσουν τὸ μοναστήρι. Τότε σκοτώθηκαν ὁ ἡγούμενος Κωνσταντῖνος, ὁ ἱερέας Ἀθανάσιος Οἰκονόμου, ἄλλοι ἔξι χριστιανοὶ καθὼς καὶ κλάπηκαν πολύτιμα ἱερὰ σκεύη.