Στα Φάρσαλα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Τιμόθεος για τις εκδηλώσεις επί τη επετείω της 25ης Μαρτίου 1821
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Τιμόθεος, την Παρασκευή 24 Μαρτίου 2017, μετέβη στο 4ο Δημοτικό Σχολείο Φαρσάλων, όπου παρακολούθησε την εκδήλωση για την επέτειο της 25ης Μαρτίου 1821. Έτυχε θερμής υποδοχής από τον Διευθυντή του Σχολείου.
Τον πανηγυρικό της ημέρας εκφώνησε η κ. Αφροδίτη Καραγεωργίου, καθηγήτρια Γαλλικών:
Σεβασμιώτατε,
Σεβαστοί πατέρες,
Κυρίες και Κύριοι,
Χρόνια σας πολλά!
Ευαγγελισμός της Θεοτόκου αύριο, προοίμιο σωτηρίας του ανθρωπίνου γένους, και εθνική γιορτή μαζί.
Ό,τι ιερότερο και σεμνότερο και αγιότερο ό,τι σαν αγώνας Θεού και ανθρώπων μας συνέβη ποτέ , αυτό είναι το ’21. Αν ο Μαραθώνας , η Σαλαμίνα, η Ισσός, τα Γαυγάμηλα, το Σαραντάπορο, η Κορυτσά και το Ρούπελ είναι από τα κεριά που καίνε άσβηστα, παντοτινά στη δόξα των Ελλήνων, τότε όλα μαζί μπροστά σε μιαν εικόνα καίνε, αυτήν του ’21.
Μας έμαθαν να το αποκαλούμε επανάσταση. Χωρίς να υποτιμούμε και την κοινωνική του διάσταση, το 1821 ήταν εθνεγερσία. Παρόμοιο φαινόμενο δεν υπάρχει στην παγκόσμια Ιστορία. Ένας γίγαντας που επί 400 και πλέον χρόνια έκειτο στο χώμα, ένας φοβερός λαός δύο αυτοκρατοριών και δύο πολιτισμών –εκπολιτιστής ο ίδιος του κόσμου αποτόλμησε το ακατόρθωτο. Και το κατόρθωσε. Και το αποτόλμησε όχι για να φτιάξει τη σημερινή Ελλάδα της απαξίωσης και των μνημονίων αλλά για να περισώσει την αξιοπρέπεια του λαού της. Και σίγουρα όχι για να ακούμε σήμερα ότι «Η Ελλάδα έχασε την εθνική κυριαρχία της» και μάλιστα αναίμακτα.
«Γιατί τα τραβήξαμεν όλα αυτά? Για αυτήνη την πατρίδα. Και τώρα δικαιοσύνη δε βρίσκουμε από κανένα. Όλο δόλο και απάτη» έλεγε ο Μακρυγιάννης.
Ο Διάκος, όταν έμαθε , ότι ο εχθρός έφτασε στο Ζητούνι, συγκάλεσε τους συναγωνιστές του και είπε τα εξής:
«Αδελφοί Έλληνες! Έπειτα από τετρακοσίων χρόνων σκληράν σκλαβιάν, ο Θεός ευσπλαγχνισθείς απεφάσισε να μας δώση την ελευθερίαν, καθώς την εχαίροντο μίαν φοράν oι προπάτορές μας. Πλην, διά να την απολαύσωμεν, πρέπει ν' αποφασίσωμεν ν' αποθάνωμεν με τα όπλα εις τας χείρας, και τότε ας την χαρώσιν oι μεταγενέστεροί μας. Ημείς ως τόσον θέλομεν απολαύσει τα δύο μεγαλύτερα καλά, τον παράδεισον και την αιώνιoν μνήμην των μεταγενεστέρων επειδή δια τον σταυρόν και την ελευθερίαν αποθνήσκομεν· αν όμως δειλιάσωμεν τώρα, τότε αιωνίως εχάθημεν και ημείς και όλον το έθνος μας».
Σήμερα γίνεται προσπάθεια να σταματήσει η από γενιά σε γενιά μεταβίβαση πληροφορίας και εμπειρίας που διαιωνίζουν την ιστορική μνήμη του λαού, δηλαδή την αυτεπίγνωση, την ταυτότητα και τη συνοχή του. Κυρίως να εξαρθρωθεί και να απαλειφθεί από τη λαϊκή συνείδηση η συνέχεια των θρύλων και των συμβόλων. Όλα αυτά, για να μη θίξουμε τους γείτονες. Ακούσαμε όμως χθες με θλίψη, ότι ο σημερινός Πρόεδρος της γείτονος, δεν επέλεξε κανένα απ' τα θαυμάσια τζαμιά της Κωνσταντινούπολης, αλλά το κόσμημα της Ορθοδοξίας, τον Ναό – αναφορά των απανταχού ορθοδόξων, την Αγια-Σοφιά για να προσευχηθεί πριν το τουρκικό δημοψήφισμα. Για άλλη μια φορά λοιπόν... «Σώπασε κυρα-Δέσποινα και μην πολυδακρύζεις…»
Εμείς από την άλλη, αναλωνόμαστε σε θεωρίες περί της υπάρξεως ή όχι των κρυφών σχολείων. Προς χάριν, δήθεν, της ιστορικής αλήθειας… Αυτό μας καίει σήμερα ; Ας φροντίσουμε πρώτα να μάθει η νεολαία μας ποιος ήταν ο Καραϊσκάκης-όχι το γήπεδο, ο οπλαρχηγός- και μετά βλέπουμε για τα υπόλοιπα…Δεν ευθύνονται βέβαια τα παιδιά. Εμείς ευθυνόμαστε.
Είναι χαρακτηριστικό του λαού μας να μη νικιέται, αλλά να αυτοκτονεί.
Πώς να μιλήσει κανείς σήμερα για τον Γέρο του Μωριά; Που είχε θάψει πατέρα, αδερφό και γιο για τον Αγώνα για την Λευτεριά;
Πώς να μιλήσει κανείς για το Μεσολόγγι; Την Αλαμάνα, τα Δερβενάκια, το Σούλι, το Χάνι της Γραβιάς, τα Ψαρά και τη Χίο;
Ποια είναι η Ελλάδα σήμερα που μπορεί να καταλάβει έστω και στο ελάχιστο, αυτό το απέραντο ψυχικό σθένος και μεγαλείο των αγωνιστών του 21;
Ότι κατόρθωσε τότε η Ελλάδα, το κατόρθωσε μόνη της. Μόνη το οργάνωσε, μόνη το υλοποίησε, μόνη το επέβαλε. Και τότε οι καταστάσεις ήταν χειρότερες από τις σημερινές. Φοβερές αυτοκρατορίες, ιερές συμμαχίες και έχθρα για κάθε δίκαιο ξεσηκωμό. Ούτε ΟΗΕ, ούτε ανθρώπινα δικαιώματα. Μόνο ελέω Θεού μονάρχες και φρικτοί αυταρχισμοί.
Οι ΄Ελληνες συνειδητοποίησαν ότι "οι ξένοι" δεν θα τους χαρίσουν τίποτα και προπαντός την Ελευθερία τους. Ο Μέτερνιχ και η Ιερά Συμμαχία, έχοντας την ίδια συμπεριφορά, κίνητρα και πρόθεση με μερικούς από τη σημερινή Ευρώπη, θέλουν τους ΄Ελληνες Υποταγμένους, και το πολύ- πολύ αυτοδιοικούμενους αλλά "φόρου υποτελείς" στον Κατακτητή. Ίσα που δέχονται μια αυτοδιοίκηση με ελεγχόμενα τα φορολογικά και δημοσιονομικά των Ελλήνων, από το Σουλτάνο. Σήμερα ο Σουλτάνος βέβαια, έχει αλλάξει όνομα.
Επειδή το ίδιο συμβαίνει στην Ελλάδα και στους ΄Ελληνες απροκάλυπτα πλέον στις μέρες μας, η 25η Μαρτίου και η Παλιγγενεσία , είναι τόσο επίκαιρα θέματα και τόσο σημαντικά όσο ποτέ. Και βέβαια, οι ΄Ηρωες του 21, δεν έδωσαν το αίμα τους και δεν έφεραν την ελευθερία στην Ελλάδα, για να μην αυτοδιοικούμαστε και να υποχρεωνόμαστε να συμμορφωθούμε προς τις επιταγές των ξένων.
Και για να μην παρεξηγηθούμε ως αντιευρωπαϊστές : Ο Ρήγας Φεραίος και ο Ιωάννης Καποδίστριας υπήρξαν οι κορυφαίοι Έλληνες πολιτικοί που διετύπωσαν αρχικά την ιδέα της ενώσεως των κρατών . Το όραμά τους βεβαίως , ήταν μια ένωση στηριζόμενη όχι στην εκμετάλλευση του αδυνάμου από τον ισχυρό, αλλά στην οικονομική συνεργασία των κρατών-μελών και τον αμοιβαίο σεβασμό της ιστορίας , της παραδόσεως και των συμβόλων εκάστου κράτους.
Ο Καποδίστριας. Ο πρώτος κυβερνήτης της ελεύθερης Ελλάδος. Αυτός, που όταν η πίεσή του προς τον Τσάρο της Ρωσίας να επέμβει υπέρ του αγώνα έφθασε στα όρια της συγκρούσεως, εγκατέλειψε τη Ρωσία και εγκαταστάθηκε στην Ελβετία, σ’ένα φτωχικό σπιτάκι δύο μικρών δωματίων. Γαλλίδα συγγραφέας αναφέρει ότι σε μια οικογενειακή συναναστροφή ο Καποδίστριας απαντώντας σε σχετική ερώτησή της είπε: Ίσως σας φαίνεται παράξενο, κυρία, το ότι κατοικώ εδώ και ζω μ’ αυτόν τον τρόπο. Αλλά όταν χτυπώ τις πόρτες εκείνων που μπορούν να ελεήσουν τους πεινασμένους αδερφούς μου , δε μού επιτρέπεται να ξοδεύω περισσότερα από πέντε φράγκα την ημέρα….
Και μετά την απελευθέρωση, σαν Κυβερνήτης πλέον της Ελλάδος είπε το –δυστυχώς- ανεπανάληπτο : «εφ´ όσον τα ιδιαίτερα εισοδήματά μου μού αρκούν διά να ζήσω, αρνούμαι να εγγίσω μέχρι και του οβολού τα δημόσια χρήματα, ενώ ευρισκόμεθα εις το μέσον ερειπίων και ανθρώπων βυθισμένων εις εσχάτην πενίαν». Ο Έλληνας πολιτικός που μπήκε στην πολιτική πάμπλουτος και πέθανε πάμφτωχος. Ακριβώς το αντίθετο από αυτό που συνήθως συμβαίνει σήμερα…
Αυτοί ήταν οι πρωτεργάτες. Ο Ρήγας Φεραίος. Ο Καποδίστριας. Οι Υψηλάντηδες. Ο Κολοκοτρώνης, που όταν μετά το τέλος μιας μάχης κι ενώ έτρωγε με τους συναγωνιστές του έφτασε το μαντάτο του σκοτωμού του γιου του σε άλλη μάχη είπε το αδιανόητο : Έ μωρέ, γάμος χωρίς σφαχτά δε γίνεται…. . Ο Καραϊσκάκης. Ο Ανδρούτσος. Η Μαντώ Μαυρογένους. Η Μπουμπουλίνα. Ο Κανάρης. Ο Παπαφλέσσας. Εκατοντάδες άλλοι, ισάξιοί τους. Μακρύς και ο κατάλογος των ιερέων που έχυσαν το αίμα τους στον αγώνα για τη λευτεριά : -Εμείς τους παπάδες τους είχαμε μαζί εις το κάθε μετερίζι, εις κάθε πόνον και δυστυχίαν. Όχι μόνο για να βλογάνε τα όπλα τα ιερά, αλλά και αυτοί με ντουφέκι και με γιαταγάνι, πολεμούσαν ωσάν λεοντάρια, έλεγε ο Μακρυγιάννης. Αν όλοι αυτοί ξαναγεννιόνταν σήμερα θα πέθαιναν αμέσως από θλίψη για την κατάντια μας…
Και κάποιοι ακόμη. Εκείνοι οι τρεις εμποράκοι. Αυτοί που πέθαναν στην Αθήνα ζητιάνοι και μισότρελοι. Εκείνοι της μεγάλης αρχής οι πρώτοι. Αυτοί οι σεμνοί γίγαντες της Εθνεγερσίας. Για αυτούς σήμερα, ούτε ένα άγαλμα, ούτε ένα καντήλι. Αιωνία η μνήμη σας Τσακάλωφ, Σκουφά και Ξάνθο. Χωρίς εσάς, κανένας το Λάβαρο της Λευτεριάς ποτέ του δε θα ύψωνε.
"Ελλάδα, όλους αυτούς να τους θυμάσαι, να τους μακαρίζεις και να τους λαμπρύνεις , γιατί αυτοί σε λευτέρωσαν" έλεγε ο Μακρυγιάννης. Ας αναρωτηθούμε οι σημερινοί Έλληνες αν με τις πράξεις μας όλους αυτούς τους τιμούμε όσο τους αξίζει …
Οφείλουμε όλοι μας, με συνείδηση της ιστορικής μας ευθύνης, να αναλογιστούμε εάν και κατά πόσον δικαιούμαστε να γιορτάζουμε ακόμη την Επανάσταση του 1821. Υπάρχει άραγε σήμερα σε τούτη την κρίσιμη ώρα της συλλογικής μας δοκιμασίας λαός αντάξιος των ένδοξων προγόνων έτοιμος να θυσιαστεί για να διαφεντέψει τον τόπο του και να ελευθερώσει την Πατρίδα? Υπάρχει άραγε λαός έτοιμος να εκπληρώσει το χρέος του απέναντι στους νεκρούς και στους αγέννητους ? Οι τύχες της χώρας και η τιμή της γενιάς μας εξαρτώνται από το πώς θα απαντήσουμε στα ερωτήματα αυτά.
Ολοκληρώνω την ομιλία με λόγια που δεν ανήκουν σε μένα, αλλά σε δυο μεγάλες προσωπικότητες. Ξεκινώ με τον Pouqueville, το μεγάλο Γάλλο φιλέλληνα και διπλωμάτη που ζώντας από κοντά τον ελληνικό αγώνα κατέληξε στη διαπίστωση: Οι Έλληνες είναι καταπληκτικοί στη συμφορά.
Δεν επιδιώκουμε βέβαια τη συμφορά για να δείξουμε πόσο καταπληκτικοί μπορούμε να είμαστε. Αν όμως η συμφορά προκύψει, όπως ακριβώς σήμερα, τότε πρέπει να βγάλουμε όλα τα αποθέματα δυναμισμού και να μεγαλουργήσουμε.
Ακούμε συχνά ότι οι άνθρωποι πεθαίνουν για τις ιδέες τους. Αυτό δεν είναι ακριβές: για τις ιδέες τους πεθαίνουν μονάχα οι δικτάτορες και οι αφιονισμένοι όχλοι που τους ακολουθούν τυφλά. Οι πραγματικοί ήρωες των λαών πεθαίνουν για τον άνθρωπο, όχι όμως με την έννοια της «ανθρωπότητας», που για τους πολλούς φαντάζει κενή περιεχομένου, αλλά με την έννοια της απτής και ζωντανής πραγματικότητας που είναι το πρόσωπο του διπλανού σου, του πλησίον σου, των αγαπημένων σου, του γείτονα και του συμπολίτη σου.
Η άλλη φράση ανήκει στον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη. Την παραθέτω ασχολίαστη, με την ελπίδα να αποτελέσει για εμάς εθνική επιταγή: Είσ’ Έλληνας? Τι προσκυνάς? Σηκώσου πάνω. Εμείς και στους Θεούς, ορθοί μιλούμε!»
Ακολούθως και ώρα 12΄μ., προέστη της Επιμνημοσύνου Δεήσεως για τους πεσόντες του 1821 στο Ηρώον της πόλεως των Φαρσάλων, που βρίσκεται στην πλατεία Δημαρχείου αυτής.