Εγκύκλιος 01
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΘΕΣΣΑΛΙΩΤΙΔΟΣ ΚΑΙ ΦΑΝΑΡΙΟΦΕΡΣΑΛΩΝ
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΙΕΖΕΚΙΗΛ 30, Τ.Κ. 43100
ΤΗΛ. 24410-75.010, FAX 24410-22.968 e-mail imthf@imthf.gr
ΚΑΡΔΙΤΣΑ
Ἀριθμ. πρωτ. 678
Ἐν Καρδίτσῃ τῇ 22ᾳ Ἰουλίου 2014
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 01
Πρὸς
τοὺς Πανοσιολ. καὶ Αἰδεσιμολ.
Ἐφημερίους τῶν Ἱερῶν Ναῶν
τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
Εὐλαβέστατοι καὶ ἀγαπητοὶ Πατέρες καὶ Ἀδελφοί,
Χαίρετε ἐν Κυρίῳ.
Ἀναδειχθεὶς μὲ τὴν χάρη τοῦ Παναγίου καὶ τελεταρχικοῦ Πνεύματος καὶ μὲ τὴν τιμίαν ψῆφον τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιερέων, τῶν συγκροτούντων τὴν Ἱερὰν Σύνοδον τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, Ἐπίσκοπος καὶ Μητροπολίτης τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Θεσσαλιώτιδος καὶ Φαναριοφερσάλων, ἐπελήφθην ἀμέσως μετὰ τὴν ἐνθρόνισίν μου τῶν καθηκόντων μου.
Μὲ τὴν Ἐγκύκλιό μου αὐτὴ ἐπιθυμῶ νὰ χαράξω μερικὲς κατευθυντήριες γραμμὲς πρὸς τὴν ἀρτιότερη ἄσκηση τῶν ἱερατικῶν σας καθηκόντων, πρὸς δόξαν Θεοῦ καὶ ἔπαινον τῆς Ἐκκλησίας.
Ὁ λαὸς τῆς Μητροπολιτικῆς μας Περιφερείας στηρίζει χρηστὲς ἐλπίδες σὲ ὅλους μας. Θὰ εἶναι δὲ τραγικὴ ἀποτυχία μας ἂν δὲν κατορθώσουμε νὰ συλλάβουμε τὸ μήνυμα ποὺ μᾶς στέλνει ὁ λαὸς καὶ δὲν θελήσουμε νὰ τείνουμε χεῖρα βοηθείας ποὺ μᾶς ζητεῖ, γιὰ νὰ σωθεῖ ἀπὸ τὸ ἄγχος, τὴν ἀβεβαιότητα καὶ τὴν ἀπελπισία. Ἔχω ἐπίγνωση ὅτι μόνος μου δὲν δύναμαι νὰ φέρω σὲ αἴσιο πέρας τὴ νέα μου ἀποστολή· χρειάζομαι τὴν βοήθειά σας. Γι’ αὐτὸ καὶ ἀπευθύνομαι σὲ σᾶς τώρα, τοὺς συνεργούς μου ἐν Κυρίῳ, ἀναγνωρίζοντας ὅτι ἀποτελεῖτε τοὺς μετὰ τὸν Θεὸν βασικότερους παράγοντες γι’ αὐτὴν τὴν ἐπιτυχία.
Δὲν ἔχω ἀκόμη τὴ χαρὰ νὰ σᾶς γνωρίζω ὅλους κατ’ ὄνομα. Ἐλπίζω ὅμως ὅτι θὰ σᾶς γνωρίσω ἕνα πρὸς ἕνα καὶ στὸ Γραφεῖο μου καὶ στὸν Ἱερὸ Ναὸ ποὺ ὑπηρετεῖτε καὶ θὰ πληροφορηθῶ γιὰ τὶς διακονίες σας λεπτομερῶς. Ἔχω ἀποφασίσει νὰ ἀσχοληθῶ μὲ τὴν ὀργάνωση τοῦ ὅλου ἔργου μας στὴν Ἱερὰ Μητρόπολη, νὰ ἐπισκέπτομαι τοὺς Ἱεροὺς Ναούς, νὰ λειτουργῶ σὲ αὐτοὺς ἀνελλιπῶς, νὰ παρίσταμαι σὲ ἐνοριακὲς ἐκδηλώσεις, νὰ ὁμιλῶ στοὺς πιστούς. Ἔχω τὴν πρόθεση καὶ τὴν διάθεση νὰ ἀκούω τὰ προβλήματά σας καὶ μέσα στὰ πλαίσια τῶν δυνατοτήτων μου νὰ δίδω λύσεις, ὥστε ἀπερίσπαστοι νὰ ἀφιερώνεσθε στὸ κύριο ἔργο σας, τὸ ποιμαντικὸ καὶ ἱερατικό. Γνωρίζω βέβαια καὶ πιστεύω νὰ τὸ κατανοεῖτε καὶ ἐσεῖς, ὅτι τὸ νὰ μὲ βλέπετε συχνά, ὅπως τὸ ἐπιθυμῶ προσωπικά, ἀντικειμενικὰ δὲν εἶναι ἐφικτό, ἐπειδὴ μὲ βαρύνουν καὶ πολλὰ ἄλλα καθήκοντα. Πιστεύω ὅμως ὅτι θὰ κάνω τὰ ἀδύνατα δυνατὰ καὶ δὲν πρόκειται νὰ φείδομαι κόπου, προκειμένου νὰ εὑρίσκομαι στὴ διάθεση τῶν ἱερέων μου.
Τοῦτο δὲ ἐπειδὴ θεωρῶ ὅτι οἱ ἱερεῖς μου δὲν εἶναι μόνον οἱ πρῶτοι συνεργάτες μου, ἀλλὰ εἶναι, ἐπὶ πλέον, καὶ οἱ ἐν Χριστῷ ἀδελφοί μου, οἱ ἐγκεχειρισμένοι τὴν εὐθύνη τῆς διαποιμάνσεως καὶ σωτηρίας τοῦ λαοῦ μας. Χειροτονηθήκαμε ὅλοι κληρικοὶ γιὰ νὰ ὑπηρετήσουμε τὸ Θεό, νὰ σώσουμε τὴν ψυχή μας καὶ τὶς ψυχὲς τῶν πιστῶν μας, «ὑπὲρ ὧν Χριστὸς ἀπέθανεν» (πρβλ. Α΄ Κορ. ιε΄ 3). Δὲν γίναμε κληρικοὶ οὔτε γιὰ νὰ πλουτίσουμε, οὔτε γιὰ νὰ σκανδαλίζουμε τὸν κόσμο, οὔτε βέβαια γιὰ νὰ περνᾶμε καλὰ τὸν καιρό μας. Ὑπάρχουν εὐτυχῶς πολλοί, πάμπολλοι ἱερεῖς μας ποὺ εἶναι προσηλωμένοι στὸ καθῆκον τους. Τοὺς χαίρεται ἡ ψυχή μου καὶ τοὺς σέβεται ἡ συνείδησή μου. Δυστυχῶς ὅμως ὑπάρχουν, ὅπως πληροφοροῦμαι, καὶ ἄλλοι ἀνάμεσά σας, οἱ ὁποῖοι ἐκμεταλλευόμενοι, ὡς φαίνεται, καταστάσεις παρεξέκλιναν καὶ ἐνεργοῦν εἰς βάρος τῆς Ἐκκλησίας, τῆς πίστεως καὶ τοῦ λαοῦ. Ἀποτέλεσμα αὐτῆς τῆς κακῆς συμπεριφορᾶς εἶναι νὰ ἀκούγονται πικρὰ σχόλια ἐναντίον ὅλων μας, μιὰ καὶ ὁ λαὸς ὁμιλεῖ γενικῶς περὶ παπάδων ἢ τῶν δεσποτάδων καὶ ἡ κακοφημία μᾶς συμπαρασύρει ὅλους. Εἶναι δίκαιο αὐτό;
Θὰ ἤθελα ἀπὸ τὴν ἀρχὴ νὰ κάνω μία σαφῆ δήλωση. Δὲν εἶμαι τιμωρός, δὲν μοῦ ταιριάζει. Ἔρχομαι ὡς Ἐπίσκοπος, πατέρας καὶ ἀδελφὸς γιὰ νὰ σᾶς στηρίζω καὶ νὰ σᾶς ἐνισχύω. Ἔμαθα στὴ ζωή μου νὰ ἀγωνίζομαι καὶ νὰ ὑπερμαχῶ τῆς Ἐκκλησίας. Αὐτὸ μοῦ στοίχισε ἀρκετά. Δὲν μετανοιώνω ὅμως, γιατὶ πιστεύω ὅτι εἴμαστε κληρικοὶ γιὰ νὰ ζοῦμε γιὰ τὴν Ἐκκλησία καὶ ὄχι μόνον ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία. Δὲν ψάχνω σκάνδαλα καὶ δὲν ἀναζητῶ ἐνόχους. Ὅμως αὐτὸ δὲν σημαίνει ὅτι καὶ θὰ ἀνεχθῶ συμπεριφορὲς ποὺ καθ’ ὑποτροπὴν σκανδαλίζουν ἢ προκαλοῦν.
Εἶναι ἀπαράδεκτο ἄλλοι νὰ οἰκοδομοῦν μὲ κόπο καὶ πόνο ἐπὶ χρόνια καὶ ἄλλοι μὲ ἐπιπολαιότητα, ἀστοχίες καὶ θράσος νὰ κρημνίζουν ἐν μιᾷ νυκτὶ τοὺς κόπους τῶν ἄλλων. Ἐπιθυμῶ καὶ εὔχομαι νὰ μὴν εὑρεθῶ στὴ δυσάρεστη θέση νὰ ἐπιληφθῶ τέτοιων περιπτώσεων.
Πιστεύω ὅτι ἔχετε ἐπίγνωση τῆς σοβαρότητος τῆς καταστάσεως στὴν πατρίδα μας, καθὼς καὶ τῆς ἀνάγκης νὰ μὴ γινόμαστε προσκόμματα στοὺς ἀδελφούς μας, ἀλλὰ νὰ τοὺς βοηθοῦμε στὴν προσπάθειά τους πρὸς ἐπίτευξη τοῦ ἀγαθοῦ (πρβλ. Ῥωμ. ιδ΄ 13). Ἐάν, κατὰ τὸν λόγον τοῦ Κυρίου μας, κάθε πιστὸς εἶναι «τὸ φῶς τοῦ κόσμου» καὶ «τὸ ἅλας τῆς γῆς» (πρβλ. Ματθ. ε΄ 13-14), ἐμεῖς πρέπει νὰ εἴμαστε φῶς φώτων καὶ ἅλας ἅλατος. Τοῦτο δὲ πρέπει καὶ νὰ ὑπάρχει καὶ νὰ φαίνεται.
Γνωρίζετε ὅτι τὸ μὲν καλὸ ἐπαινεῖται ἀπὸ λίγους, ἔνῶ τὸ κακὸ προβάλλεται καὶ κατακρίνεται ἀπὸ ὅλους. Ἐνίοτε ἀσκεῖται σὲ βάρος μας ἄδικη κριτική, ποὺ μᾶς πληγώνει. Τὸν σεβασμὸ καὶ τὴν ἀναγνώριση ποὺ μᾶς προσφέρει ὁ λαός, τὴν ἐξαργυρώνει μὲ αὐστηρὴ κριτική μας, ποὺ ἐπεκτείνεται σὲ κάθε λεπτομέρεια τῆς ζωῆς μας.
Τὰ γράφω αὐτὰ γιὰ νὰ ὑπογραμμίσω τὴν ἀνάγκη νὰ εἴμαστε προσεκτικοὶ στὴ ζωή μας καὶ νὰ μὴν δίδουμε πρόσκομμα στὸν ἀδελφό μας. Ὁ Κύριος εἶπε: «οὐαὶ τῷ ἀνθρώπῳ ἐκείνῳ δι’ οὗ τὸ σκάνδαλον ἔρχεται» (Ματθ. ιη΄ 7). Ἂς μὴν λησμονοῦμε αὐτὴν τὴν κατηγορηματικὴ προειδοποίηση.
Βάσει τῶν ἀνωτέρω θὰ ἤθελα νὰ ἐξειδικεύσω τὸν λόγο καὶ νὰ ἀναφερθῶ σὲ συγκεκριμένα σημεῖα τῆς ἱερατικῆς ζωῆς καὶ ἀποστολῆς:
α) Κατὰ πρῶτον λόγον παρακαλῶ ὅλους σας νὰ μὴ λησμονεῖτε τὶς βαρύτατες εὐθύνες ποὺ ἔχετε ἀναλάβει ὡς Ποιμένες καὶ Διδάσκαλοι μέσα στο λαό. Εἴμαστε ὅλοι μισθωμένοι στὸ «γεώργιον» τοῦ Θεοῦ. Ὁ Κύριος μᾶς κάλεσε καὶ μᾶς ἀνέθεσε τὴν ἀποστολὴ νὰ ὁδηγήσουμε τὶς ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων στὴ σωτηρία, μέσα ἀπὸ τὰ χαρισματικὰ μέσα τῆς Ἐκκλησίας. Καὶ θὰ κληθοῦμε νὰ λογοδοτήσουμε ἐν καιρῷ, ἐνώπιον τοῦ δικαιοκρίτου Κυρίου, γιὰ τὸν τρόπο διαχείρισης τῆς διακονίας μὲ συνεχῆ ἐπαγρύπνηση, καλλιέργεια, τονισμὸ τῆς εὐθύνης μας, προσευχὴ καὶ προσοχὴ ἐπὶ τῶν σκιρτημάτων τοῦ νοῦ καὶ τῆς καρδίας μας. Ὅποιος ἔχει πρὸς στιγμὴν λησμονήσει τὴν ὑποχρέωσή του αὐτή, ἢ ὅποιος ἔχει παρασυρθεῖ ἀπὸ τὶς βιοτικὲς μέριμνες καὶ ἐπιτελεῖ πλημμελῶς τὰ καθήκοντά του, ἔχει ἱερὴ ὑποχρέωση νὰ ἀναδιατάξει τὶς δυνάμεις του καὶ νὰ ἐπαναφέρει τὸν ἑαυτό του στὸν ὀρθὸ δρόμο τοῦ χρέους, καλλιεργῶν τὴν γνήσια εὐσέβεια. Ἀπαιτεῖται τὸ γνήσιο, τὸ ἀληθινό, καθὼς καὶ βαθειὰ ἐπίγνωση τῆς ἀποστολῆς μας.
β) Ἡ συμπεριφορά σας πρὸς τὸ ποίμνιό σας πρέπει νὰ ἐκφράζει καὶ νὰ ἀπηχεῖ τὸ ἐκκλησιαστικό σας ἦθος καὶ τὸ πνευματικό σας φρόνημα. Ἐχθρὸς καὶ τῶν δύο εἶναι ἡ ἐκκοσμίκευση, δηλαδὴ ἡ παρέκκλιση πρὸς τὸ φρόνημα τοῦ κόσμου, ὅπως περὶ αὐτοῦ ὁμιλοῦν τόσον ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης, ὅσο καὶ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. Κατὰ συνέπειαν, μὴ λησμονεῖτε ὅτι ἀποτελεῖτε τοὺς κρίκους μιᾶς μακρᾶς ἁλυσίδας τῆς ὀρθόδοξης παράδοσής μας καὶ ὅτι βαρύνεσθε μὲ τὸ ἱστορικὸ χρέος νὰ ἀναδειχθεῖτε ἀντάξιοι τῶν μεγάλων προσδοκιῶν της, ποὺ εἶναι ταυτόχρονα καὶ προσδοκίες τοῦ λαοῦ μας. Ἀπρέπειες, ἀντιδικίες, ἐπίμεμπτες κοσμικότητες, ἐπιπολαιότητες καὶ ἄλλες ἄστοχες ἐνέργειες νομίζω ὅτι δὲν προσιδιάζουν πρὸς τὴν σεμνότητα καὶ ἱερότητα τοῦ λειτουργήματός σας. Ἡ σεμνότης εἶναι βασικὸ στοιχεῖο τῆς ζωῆς τοῦ κληρικοῦ. Μὴ λησμονεῖτε ὅτι εἴμαστε «ὡς πόλις ἐπάνω ὄρους κειμένη» (πρβλ. Ματθ. ε΄ 14), καὶ ὅτι ὅλος ὁ κόσμος μᾶς παρακολουθεῖ περισσότερο γιὰ νὰ μᾶς κρίνει καὶ λιγότερο γιὰ νὰ μᾶς ἐπαινέσει. Καὶ αὐτὲς ἀκόμη οἱ λεπτομέρειες τῆς ζωῆς μας ἔχουν σημασία. Μὴ δίδετε τὴν ἐντύπωση ὅτι ἐπιτελεῖτε ἐπάγγελμα ἀντὶ λειτουργήματος. Μὴν ἀφήνετε τὸν ἑαυτό σας νὰ δείχνει πρὸς τὰ ἔξω ὅτι εἶσθε ἀργόσχολοι. Γνωρίζω ἀπὸ τὴν πεῖρα μου ὡς ἐφημερίου ναῶν ἀστικοῦ κέντρου ὅτι ἕνας φιλότιμος ἐφημέριος ποὺ θέλει νὰ ἐργασθεῖ, δὲν βρίσκει τὶς ὧρες ποὺ τοῦ χρειάζονται γιὰ νὰ ἀναπτύξει τὶς δραστηριότητές του. Πῶς λοιπὸν νὰ δικαιολογήσω κληρικούς μας ποὺ κάθονται ἄπραγοι γιὰ νὰ περνάει ὁ καιρός; Ὁ κόσμος ταλαιπωρεῖται ἀπὸ τὸ πρωΐ μέχρι τὸ βράδυ στὴ δουλειά του καὶ εἰσπράττει καὶ ἕνα μισθὸ ποὺ δὲν ἀρκεῖ γιὰ νὰ ζήσει τὴν οἰκογένειά του. Τὸ ἴδιο ἰσχύει καὶ γιὰ ἐσᾶς, στὴ σημερινὴ οἰκονομικὴ δυσπραγία, γι’αὐτὸ προσέχετε πολύ! Νὰ ζῆτε ἀξιοπρεπῶς, χωρὶς ὅμως νὰ προκαλεῖτε. «Γίνετε οὖν φρόνιμοι ὡς οἱ ὄφεις καὶ ἀκέραιοι ὡς αἱ περιστεραί» (Ματθ. ι΄ 16).
γ) Ζοῦμε σὲ ἐποχὴ ὅπου ἡ ἔννοια τοῦ χρέους ἔχει ξεθωριάσει. Ἂν ὅμως αὐτὸ συμβαίνει σὲ ἄλλους χώρους, δὲν ἐπιτρέπεται νὰ συμβαίνει στὸ χῶρο τῆς Ἐκκλησίας. Βασικό σας μέλημα πρέπει νὰ εἶναι ἡ ἄψογη ἐπιτέλεση τοῦ χρέους σας ὡς ἐφημερίων. Γι’ αὐτὸ πρώτιστο καθῆκον σας εἶναι τὸ λειτουργικό. Δηλαδὴ ἡ μετ’ εὐλαβείας τέλεση τῶν ἱερῶν ἀκολουθιῶν ἀνελλιπῶς. Τώρα περιοριζόμεθα νὰ τονίσουμε τὴν ἀνάγκη νὰ τελοῦνται οἱ ἱερὲς ἀκολουθίες τοῦ Ὄρθρου καὶ τοῦ Ἑσπερινοῦ καθημερινῶς, καθὼς καὶ ἄλλες ἔκτακτες ὅπως π.χ. παννυχίδες, τὸ μυστήριο τοῦ εὐχελαίου κ.λπ., ποὺ ἀρέσουν στὸν κόσμο, καλλιεργοῦν τὴν εὐσέβεια καὶ προάγουν τὴν πνευματικὴ ζωή.
Δὲν νοεῖται νὰ ἀπουσιάζουν ἀπὸ τὶς βασικὲς ἱερὲς ἀκολουθίες οἱ Ἐφημέριοι τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ, ὅπου εἶναι πλέον τοῦ ἑνός. Δὲν νοεῖται ἐπίσης νὰ ὑπάρχουν ἱερεῖς ποὺ ἁπλῶς ἐμφανίζονται στὶς ἐνορίες τους μερικὲς φορὲς τὸ μῆνα καὶ ὄχι τακτικὰ γιὰ νὰ τελοῦν τὰ τῆς θείας λατρείας. Ὅπου ἔχει τυχὸν καθιερωθεῖ μία τέτοια συνήθεια ἐπιθυμῶ νὰ διορθωθεῖ.
δ) Οὐδεὶς ἐπιτρέπεται νὰ ἀπουσιάζει ἀπὸ τὴν θέση του ἢ νὰ μεταβαίνει ἐκτὸς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως χωρὶς προηγούμενη ἄδεια. Ὡσαύτως, οὐδεὶς Ἀρχιερεὺς θὰ προσκαλεῖται σὲ Ἀκολουθία ἢ Μυστήριο ἄνευ προσωπικῆς μου γνώσεως καὶ χορηγήσεως κανονικῆς ἀδείας. Τὸ αὐτὸ ἰσχύει καὶ διὰ τοὺς κληρικοὺς ἑτέρων Ἱερῶν Μητροπόλεων.
Τὸ ράσο εἶναι τὸ παραδοσιακὸ ἔνδυμα τοῦ κληρικοῦ. Ἔχει συμβολικὸ χαρακτῆρα. Ἔχει συνδυασθεῖ μὲ τοὺς ἐθνικούς μας ἀγῶνες καὶ ὀφείλουμε νὰ τὸ τιμήσουμε οἱ πάντες. Κανένας μας δὲν ἔχει δικαίωμα ἀπὸ μόνος του νὰ ρυθμίζει τὰ τῆς ἐξωτερικῆς ἐμφανίσεώς του. Εἶναι ἀνάγκη καὶ στὸ σημεῖο αὐτὸ να ὑπάρξει ὁμοιομορφία καὶ ἑνότητα ἀντιλήψεως. Γι’ αὐτὸ παρακαλῶ ὅλοι νὰ συμμορφωθεῖτε μὲ τὴ βασικὴ ἀρχὴ ὅτι στὴν Ἐκκλησία δὲν γίνονται ἀλλαγὲς σὲ τίποτε χωρὶς ἀπόφαση τοῦ ἁρμοδίου ὀργάνου. Ἐν πάσῃ περιπτώσει, ἐπειδὴ τὸ ράσο εἶναι σύμβολό μας, τὰ σύμβολά μας δὲν τὰ ἀπαρνιόμαστε ποτὲ καὶ θὰ πρέπει νὰ τὰ τιμοῦμε.
ε) Τὰ διοικητικὰ θέματα τῶν ἐνοριῶν σας ὀφείλετε νὰ τὰ ἀντιμετωπίζετε κατὰ τὴν τάξη τῶν ἱερῶν κανόνων καὶ τῆς ἰσχυούσης ἐκκλησιαστικῆς νομοθεσίας. Τὸ Μητροπολιτικὸ Συμβούλιο θὰ ἐπιληφθεῖ κάθε ὑποθέσεως ποὺ ἀνάγεται σὲ ἔργα, ἀγορές, ἐκποιήσεις, ἐκμισθώσεις κ.λπ., ὅπως αὐτὰ ρυθμίζονται στὶς διατάξεις τοῦ Κανονισμοῦ 8/1979 «Περὶ Ἱερῶν Ναῶν καὶ Ἐνοριῶν» (Ε.τ.Κ. Α΄ 1/1980). Μὲ προσεχῆ Ἐγκύκλιό μας θὰ σᾶς δώσω συγκεκριμένες ὁδηγίες γιὰ τὴν τήρηση τῶν νόμων, ὥστε τὰ ἐπιτελούμενα ἔργα σας νὰ εἶναι νομίμως κατοχυρωμένα καὶ ὄχι αὐθαίρετα καὶ παράνομα μὲ ὅλες τὶς δυσμενεῖς συνέπειες. Οἱ αὐθαιρεσίες, ὅπου ὑπάρχουν, δὲν σᾶς συμφέρουν. Οἱ ἔλεγχοι ποὺ θὰ διενεργηθοῦν θὰ τὶς ἀποκαλύψουν καὶ θὰ εὑρεθοῦμε ἅπαντες πρὸ δυσάρεστων καταστάσεων. Τὰ οἰκονομικὰ ἐπίσης τῶν Ἱερῶν Ναῶν σας ὀφείλετε οἱ Πρόεδροι τῶν Ἐκκλησιαστικῶν Συμβουλίων μαζὶ μὲ τοὺς Ἐκκλησιαστικοὺς Συμβούλους νὰ τηρεῖτε μὲ τάξη, νομιμότητα καὶ ἐπιμέλεια. Νὰ ἐκπληρώνετε τὶς ὑποχρεώσεις ἔναντι τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως καὶ τῶν τρίτων. Ἡ καλὴ καὶ χρηστὴ διαχείριση τοῦ χρήματος πρέπει νὰ χαρακτηρίζει ὅλους μας.
Ἐπίσης ἐπιθυμῶ ἁρμονικὴ συνεργασία μὲ τὰ λαϊκὰ μέλη τῶν Ἐκκλησιαστικῶν Συμβουλίων. Τὰ κλειδιὰ τοῦ παγκαριοῦ δὲν ἐπιτρέπεται νὰ τὰ ἔχει μόνος ὁ πρόεδρος ἢ μόνον τὰ λαϊκὰ μέλη τοῦ Συμβουλίου. Θὰ ἔχει ὁ καθένας ἀπὸ ἕνα κλειδὶ καὶ στὴν καταμέτρηση θὰ παρευρίσκονται ἅπαντες καὶ τὸ παγκάρι θὰ ἀνοίγει ἐνώπιον ὅλων. Στὸ θέμα αὐτὸ θὰ εἶμαι «ἀδιαπραγμάτευτος», καὶ ὅπου δὲν τηρεῖται θὰ σταματήσει πάραυτα. Σᾶς παρακαλῶ θερμὰ μὴ μὲ φέρετε σὲ δύσκολη θέση.
στ) Στὴν Ἐκκλησιαστικὴ πραγματικότητα ἡ βασικὴ μονάδα ὀργανώσεως, ὁ πυρήνας τῆς ποιμαντικῆς καὶ διοικητικῆς δομῆς τῆς Ἐκκλησίας, ὡς «σώματος Χριστοῦ» καὶ ἐν Χριστῷ κοινωνίας, εἶναι ἡ ἐνορία. Ὡς ἐκκλησιαστικὴ σύναξις τῶν πιστῶν ἐμφανίζεται ἡ Ἐνορία, σὲ ἄμεση ἀναφορὰ καὶ συνάρτηση μὲ τὴν Ἐπισκοπή, στὴν ὁποία ὀργανικὰ ἀνήκει, ὡς ἡ «καθολικὴ ἐκκλησία» στὸ συγκεκριμένο τόπο καὶ χρόνο. Ὁ πιστὸς ζεῖ τὸ μυστήριον τῆς Ἐκκλησίας στὴν ζωὴ καὶ πράξη τῆς ἐνορίας του, μέσα στὴν ὁποία ἀγωνιζόμενος καὶ ἁγιαζόμενος, ἑνώνεται μὲ τὸν Χριστό, τὸν Κύριο τῆς Ἐκκλησίας καὶ τοὺς ἐν Χριστῷ ἀδελφούς του, πραγματοποιώντας συνεχῶς τὴν ἐν Χριστῷ ὕπαρξη καὶ ἐκκλησιαστικότητά του. Ὅπως καταλαβαίνετε ὡς νέος Ἐπίσκοπος πρέπει καὶ ἐγὼ νὰ ἐνημερωθῶ σὲ βάθος γιὰ τὴν κατάσταση ποὺ ἐπικρατεῖ στὶς ἐνορίες, γιὰ τὸ τί προσφέρει ἕκαστος ἐφημέριος, γιὰ τὸ τί πρέπει νὰ γίνει, ὥστε νὰ ἐπιτευχθοῦν οἱ στόχοι μας γιὰ μία ἐνορία ὀργανωμένη καὶ ἀποδοτική.
Γι’ αὐτὸ παρακαλῶ κάθε ἐνορία, μερίμνῃ τοῦ Προέδρου τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Συμβουλίου, νὰ στείλει στὴν Ἱερὰ Μητρόπολη μέχρι τὸ τέλος τοῦ μηνὸς Αὐγούστου ἐ.ἔ. μία μικρὴ ἔκθεση μὲ τὶς δραστηριότητές της σὲ κάθε τομέα (διοίκηση ναοῦ, φιλανθρωπικὸ ἔργο, νεότητα, κήρυγμα, ἑσπερινὲς ὁμιλίες, πνευματικὲς δραστηριότητες). Ἐπίσης, ζητῶ τὴ γνώμη σας γιὰ τὴν καλύτερη ὀργάνωση τῶν ἐνοριῶν μας. Ἀπὸ κοινοῦ θὰ χαράξουμε τὸ νέο πλαίσιο λειτουργίας τῆς ἐνορίας. Ἔτσι θὰ ἀρχίσουμε ἀπὸ τὴν ἐσωτερική μας ἀναδιοργάνωση γιὰ νὰ πετύχουμε τοὺς πνευματικούς, ἱεραποστολικοὺς καὶ κοινωνικοὺς στόχους μας.
ζ) Ἡ Ἱερὰ Μητρόπολή μας εἶναι μεγάλη καὶ πολυπληθής. Μέλημά μου εἶναι νὰ σᾶς ἐπισκεφθῶ στὶς ἐνορίες σας μὲ τὴν ἀξιοποίηση διαφόρων εὐκαιριῶν, ὅπως πανηγύρεων ἢ ἄλλων ἐκδηλώσεων. Ἐκεῖ θὰ σᾶς γνωρίσω ἀπὸ κοντὰ καὶ θὰ μάθω πῶς ἐργάζεσθε. Δὲν ἐπιθυμῶ νὰ εἶμαι κλεισμένος στὸ γραφεῖο, παρὰ τὸ ὅτι μερικὲς φορὲς αὐτὸ εἶναι ἀναγκαῖο. Θέλω νὰ εἶμαι κοντά σας, κοντὰ στὸ λαό μας. Μὴ μὲ θεωρήσετε ξένο ἢ τυπικὸ Προϊστάμενό σας. Ὁ ρόλος μου δὲν εἶναι γραφειοκρατικός. Εἶμαι ὁ Ἐπίσκοπός σας καὶ ὁ πνευματικός σας πατέρας. Βοηθεῖστε με καὶ σεῖς μὲ τὸν τρόπο σας νὰ ἐπιτύχω στὴν ἀποστολή μου. Σᾶς τιμῶ καὶ σᾶς ἀγαπῶ. Καὶ ἐπαναλαμβάνω ὅτι θέλω νὰ αἰσθάνεσθε ἄνεση καὶ εὐτυχία γιὰ τὴν διακονία σας. Μόνο ἔτσι θὰ ἀποδίδετε. Καὶ μόνο ἔτσι θὰ δικαιοῦσθε νὰ καυχᾶσθε ἐν Κυρίῳ γιὰ τὴν ἱερατεία σας.
η) Ὅποιος ἐκτιμᾶ αὐτὴν τὴν προσπάθεια ἂς βοηθήσει γιὰ τὴν ἐπιτυχία της. Ὁ κόσμος περιμένει πολλὰ ἀπὸ ἐσᾶς καὶ πολὺ περισσότερα ἀπὸ ἐμένα. Θὰ ἀναμείνω τὴν ἐκδήλωση τοῦ ἐνδιαφέροντός σας. Πάντα θὰ ἐπιδιώκω νὰ σᾶς βλέπω, νὰ σᾶς συμβουλεύομαι. Κανένας δὲν εἶναι αὐτάρκης. Ζητῶ τὶς προσευχές σας καὶ τὴν συμπαράστασή σας στὸ κοινό μας ἔργο τῆς διακονίας.
Ἀδελφοί, «Γρηγορεῖτε, στήκετε ἐν τῇ πίστει, ἀνδρίζεσθε, κραταιοῦσθε. Πάντα ὑμῶν ἐν ἀγάπῃ γινέσθω» (Α΄ Κορ. ις΄ 13-14).
Ἐπικαλοῦμαι ἐπὶ πάντας τὴ χάρη καὶ τὸ ἔλεος τοῦ Κυρίου μας.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο ΘΕΣΣΑΛΙΩΤΙΔΟΣ ΚΑΙ ΦΑΝΑΡΙΟΦΕΡΣΑΛΩΝ
Τ Ι Μ Ο Θ Ε Ο Σ